تیم برنرز-لی: DNS اینترنت باید غیرمتمرکزتر می‌بود
تجربه‌های تیم برنرز-لی درباره مرکزیت اینترنت
تیم برنرز-لی، خالق وب جهانی، در یک سخنرانی در کنفرانس ETH پراگ، به بررسی ساختار اولیه اینترنت و تصمیماتی که در آن زمان اتخاذ شده است، پرداخت. او بیان کرد که اگر امروز در حال طراحی سیستم نام دامنه (DNS) بود، آن را به شکلی «بیشتر غیرمتمرکز» می‌ساخت.
مرکزیت سیستم DNS
سیستم DNS که در سال 1983 توسط پل موکاپتریس اختراع شد، به طور قابل توجهی متمرکز است. به ویژه، ناحیه ریشه که دامنه‌های سطح بالا مانند .com و .org را مدیریت می‌کند، تحت کنترل سازمان غیردولتی ICANN مستقر در ایالات متحده قرار دارد. این ساختار باعث می‌شود که کنترل بر روی دامنه‌ها به تعداد کمی از سازمان‌ها محدود شود و در نتیجه، امکان سانسور و کنترل توسط دولت‌ها افزایش یابد.
این مرکزیت، خطر اختلالات ناشی از خرابی خدمات را نیز افزایش می‌دهد. همچنین، اطلاعات خصوصی کاربران به راحتی می‌تواند توسط ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی و سایر واسطه‌ها تحت نظر قرار گیرد و ثبت شود.
چالش‌های حریم خصوصی در DNS
یکی از معضلات بزرگ در سیستم‌های متمرکز، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی است. با توجه به اینکه درخواست‌های DNS معمولاً تحت نظارت قرار می‌گیرند، کاربران ممکن است احساس کنند که حریم خصوصی آن‌ها به خطر افتاده است. این نگرانی‌ها باعث شده است که توسعه‌دهندگان به دنبال راه‌حل‌های غیرمتمرکز باشند.
راه‌حل‌های غیرمتمرکز در دنیای کریپتو
در حال حاضر، گزینه‌های غیرمتمرکز متعددی برای جایگزینی DNS متمرکز در حال توسعه هستند. یکی از معروف‌ترین آن‌ها، سرویس نام اتریوم (ENS) است که نام‌های قابل خواندن توسط انسان را به آدرس‌های اتریوم و داده‌های دیگر متصل می‌کند. همچنین، دامنه‌های غیرقابل توقف که به عنوان توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) بر روی اتریوم و پالیگان ساخته می‌شوند، به عنوان گزینه‌ای دیگر مطرح هستند.
توسعه IPFS و نیاز به غیرمتمرکزسازی
سیستم IPFS که بر اساس قراردادهای هوشمند اتریوم عمل می‌کند، به دنبال ایجاد یک شبکه کاربرمحور و مقاوم در برابر سانسور است. این سیستم به ویژه در برنامه‌های وب 3.0 و وب‌سایت‌های غیرمتمرکز کاربرد دارد. همچنین، سیستم نام بین سیاره‌ای (IPNS) که به IPFS متصل است، امکان نام‌گذاری متغیر برای آدرس‌های IPFS را فراهم می‌آورد.
پروژه‌های دیگر برای نام‌گذاری غیرمتمرکز
پروژه‌هایی مانند Handshake (HNS) و Namecoin (NMC) نیز در تلاشند تا یک پروتکل نام‌گذاری غیرمتمرکز و مجاز برای کاربران فراهم کنند. این پروژه‌ها به ویژه بر روی مقاومت در برابر سانسور تمرکز دارند و به دنبال ارائه دامنه‌های .bit و ذخیره سوابق DNS به صورت زنجیره‌ای هستند.
OpenNIC: گزینه‌ای برای غیرمتمرکزسازی
OpenNIC یک پروژه کاربرمحور است که به دنبال ارائه دامنه‌های غیر-ICANN و تمرکززدایی از کنترل بر روی نام‌ها از طریق حاکمیت جامعه است. این پروژه به کاربران اجازه می‌دهد تا در فرآیند تصمیم‌گیری و مدیریت دامنه‌ها شرکت کنند و به این ترتیب، راهی برای تقویت حریم خصوصی و کنترل شخصی فراهم می‌آورد.
با توجه به روند رو به رشد تکنولوژی‌های غیرمتمرکز، به نظر می‌رسد که آینده اینترنت به سمت یک سیستم نام‌گذاری غیرمتمرکز پیش می‌رود که می‌تواند به کاربران بیشتری دسترسی پیدا کند و حریم خصوصی آن‌ها را بهبود بخشد.
