قانون طبقه‌بندی توکن 2021: پیش‌گیری از قوانین ایالتی ناسازگار

مقدمه

در دوران کنونی که تنش‌های سیاسی و اجتماعی به اوج خود رسیده، تصویب قوانینی که از حمایت دو طرف سیاسی برخوردار باشد، به‌ویژه در حوزه ارزهای دیجیتال، اهمیت ویژه‌ای دارد. یکی از این قوانین، «قانون طبقه‌بندی توکن» است که در تاریخ 8 مارس 2021 به‌وسیله نماینده وارن دیویدسون معرفی شد. این قانون با همکاری نمایندگان دیگری همچون تد باد، دارن سوتو، اسکات پری و جاش گاتهایمر به‌عنوان یک اقدام کلیدی در راستای شفاف‌سازی قوانین در حوزه ارزهای دیجیتال مطرح گردید.

شرایط قانون طبقه‌بندی توکن 2021

این قانون شامل مجموعه‌ای از شرایط است که توکن‌های دیجیتال را از تعریف اوراق بهادار مستثنی می‌کند و همچنین به دولت‌های ایالتی اجازه می‌دهد تا قوانین متناقض خود را کنار بگذارند. برای اینکه یک دارایی دیجیتال تحت این قانون به‌عنوان «توکن دیجیتال» شناخته شود، باید شرایط خاصی را برآورده کند:

• نخست، توکن باید به‌صورت غیرقابل تغییر و در پاسخ به تایید تراکنش‌های پیشنهادی ایجاد شود، یا طبق قوانینی که تحت کنترل یک یا چند نفر نیست، تولید شود.
• دوم، تاریخچه تراکنش‌ها باید در یک دفتر کل توزیع‌شده ثبت شود که بر اساس یک فرایند ریاضی قابل تایید، به توافق برسد.
• سوم، پس از رسیدن به توافق، سوابق تراکنش‌ها باید در برابر تغییرات از سوی هر یک از افراد تحت کنترل مشترک مقاوم باشد.
• چهارم، این توکن باید قابلیت انتقال در تراکنش‌های همتا به همتا را داشته باشد و در نهایت، نمی‌تواند نمایانگر یک علاقه مالی متعارف در یک شرکت یا شراکت باشد.

دیویدسون هدف از این قانون را افزایش وضوح در قوانین مربوط به ارزهای دیجیتال عنوان کرده و اشاره کرده که تصویب این قانون در سال‌های گذشته می‌توانست از اقدامات اجرایی نهادهایی مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) علیه شرکت‌هایی مانند Ripple Labs جلوگیری کند.

آینده بیت‌کوین چگونه خواهد بود؟

بیت‌کوین (BTC) یکی از شناخته‌شده‌ترین ارزهای دیجیتال است که به‌طور کامل در تراکنش‌های استخراج شده ایجاد می‌شود. به عبارت دیگر، این ارز به‌طور مستقیم در پاسخ به تایید تراکنش‌های پیشنهادی ایجاد می‌شود. این موضوع به‌خوبی نشان می‌دهد که بیت‌کوین نخستین شرط برای تبدیل شدن به یک توکن دیجیتال را برآورده می‌کند. همچنین، تاریخچه تراکنش‌های بیت‌کوین به‌وسیله فناوری بلاک‌چین حفظ می‌شود که این نیز شرط دوم را محقق می‌سازد.

این سیستم به‌گونه‌ای طراحی شده که تغییر یا اصلاح سوابق آن تنها با توافق یک جامعه بزرگ و غیرمتمرکز ممکن است. شبکه بیت‌کوین به‌طور اصلی به‌صورت همتا به همتا عمل می‌کند، اگرچه در حال حاضر صرافی‌های متعددی نیز برای تسهیل انتقالات وجود دارند. علاوه بر این، بیت‌کوین هیچ ارتباطی با یک شرکت یا شراکت خاص ندارد و نمایانگر هیچ‌گونه حق مالکیت یا سهمی از درآمد نیست.

با توجه به این ویژگی‌ها، می‌توان نتیجه گرفت که بیت‌کوین به‌عنوان یک توکن دیجیتال شناخته می‌شود و بنابراین تحت تعریف جدیدی که در این قانون پیشنهاد شده، از تعریف اوراق بهادار مستثنی خواهد بود. همچنین، بر اساس بند 2(d) این قانون، قوانین ایالتی مربوط به ثبت اوراق بهادار یا محدودیت‌هایی در استفاده از این دارایی‌ها بر بیت‌کوین اعمال نخواهد شد، به جز در موارد تقلب یا فریب.

آیا XRP ریپل یک «توکن دیجیتال» خواهد بود؟

با این حال، نمی‌توان به‌راحتی فرض کرد که همه دارایی‌های دیجیتال به‌عنوان توکن‌های دیجیتال تحت این قانون شناخته خواهند شد. به‌عنوان مثال، باید به XRP ریپل و شکایت در حال حاضر SEC علیه این شرکت و مدیران آن اشاره کرد. XRP در دسامبر 2012 توسط ریپل راه‌اندازی شد و کد کامپیوتری آن عرضه‌ای ثابت از 100 میلیارد XRP را تعیین کرده بود.

در شکایت SEC، ادعا شده که ریپل از سال 2013 تا 2014 تلاش‌هایی برای ایجاد بازار برای XRP انجام داده و حدود 12.5 میلیارد XRP را از طریق برنامه‌های تشویقی به توزیع‌کنندگان داده است. از سال 2014 تا سه‌ماهه سوم 2020، این شرکت حدود 8.8 میلیارد XRP را در بازار و از طریق فروش‌های نهادی به فروش رسانده و حدود 1.38 میلیارد دلار برای تأمین مالی عملیات خود جمع‌آوری کرده است. بنابراین، آیا XRP به‌عنوان یک توکن دیجیتال شناخته می‌شود و از قوانین اوراق بهادار مستثنی خواهد بود؟

نخستین شرط، بزرگ‌ترین چالش برای XRP است. قانون سه گزینه برای این شرط ارائه می‌دهد، اما مشخص نیست که آیا XRP به هیچ یک از آن‌ها پاسخ می‌دهد. از آنجایی که تمام توکن‌ها در زمان راه‌اندازی صادر شده‌اند، نمی‌توان ادعا کرد که XRP در پاسخ به تایید تراکنش‌های پیشنهادی ایجاد شده است. همچنین، از آنجا که تمام توکن‌ها در زمان راه‌اندازی صادر شده‌اند، واضح است که ریپل یا کسانی که کنترل شرکت را در دست دارند، قادر به تغییر شرایط انتشار XRP بوده‌اند.

آیا استیبل‌کوین‌های فیسبوک می‌توانستند به عنوان «توکن‌های دیجیتال» شناخته شوند؟

یکی از نمونه‌های جالب برای بررسی تأثیر قانون «تعریف توکن» بر روی دارایی‌های دیجیتال، استیبل‌کوین‌های فیسبوک است. در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۱۹، فیسبوک در یک وایت‌پیپر اعلام کرد که در حال برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی یک ارز دیجیتال به نام «لیبرا» در سال ۲۰۲۰ است. این پیشنهاد به‌طور قابل توجهی تغییر کرد و نام آن به «دیمن» تغییر یافت، اما جنبه‌های اصلی آن همچنان مورد توجه قرار دارد.

لیبرا به عنوان یک استیبل‌کوین طراحی شده بود که ارزش آن به یک سبد از سپرده‌های بانکی و اوراق بهادار دولتی کوتاه‌مدت وابسته بود. این ارز قرار بود تحت نظارت «انجمن لیبرا»، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در سوئیس، قرار گیرد. اعضای این انجمن شامل شرکت‌های بزرگی مانند مسترکارد، ویزا، ای‌بی و پی‌پال بودند که هر یک به ازای ۱۰ میلیون دلار، حق نظارت بر توسعه و مدیریت لیبرا را داشتند.

با این حال، لیبرا به‌صورت قابل‌توجهی مستعد تغییرات توسط انجمن بود و این واقعیت که انجمن به عنوان یک نهاد قانونی واحد عمل می‌کرد، مانع از آن می‌شد که لیبرا به عنوان یک «توکن دیجیتال» بر اساس تعریف قانون «تعریف توکن» شناخته شود. بنابراین، آیا این بدان معناست که لیبرا به عنوان یک امنیت شناخته می‌شود؟ نه لزوماً. برای تعیین این موضوع باید بررسی شود که آیا لیبرا به عنوان یک قرارداد سرمایه‌گذاری شناخته می‌شود یا خیر.

چالش‌های قانونی و آینده استیبل‌کوین‌ها

با توجه به اینکه استیبل‌کوین‌ها معمولاً ارزش ثابتی دارند و به دارایی‌های واقعی متصل می‌شوند، این چالش‌ها می‌توانند بر نحوه تأثیرگذاری آن‌ها بر بازارهای مالی و نظارتی تأثیر بگذارند. در آینده، ممکن است شاهد تغییرات قانونی جدیدی باشیم که به تقویت یا محدودیت بیشتر استیبل‌کوین‌ها منجر شود.

نتیجه‌گیری

تعریف توکن دیجیتال به معنای آن است که کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) دیگر قادر نخواهد بود تا به طور مستقیم بر روی معاملات مربوط به این دارایی‌ها نظارت کند و این مسئولیت بیشتر بر عهده نهادهایی مانند کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) خواهد بود. با این حال، CFTC منابع محدودی برای نظارت بر فعالیت‌های تقلبی در بازارهای کریپتو دارد.

در حال حاضر، قانون «تعریف توکن» می‌تواند به وضوح ارائه‌دهندگان دارایی‌های دیجیتال را از بار الزامات ثبت‌نام معاف کند، اما این امر نمی‌تواند نگرانی‌ها در مورد تقلب را به طور کامل حل کند. آیا این قانون می‌تواند به شفافیت بیشتری در بازار کمک کند؟ به طور قطع. اما آیا این قانون می‌تواند تمام ابهامات را برطرف کند؟ پاسخ منفی است. در نهایت، این قانون ممکن است به نفع برخی از دارایی‌های دیجیتال باشد، اما در شرایطی که تقلب همچنان یک نگرانی عمده است، به نظر نمی‌رسد که این اقدام به اندازه کافی جامع و مؤثر باشد.