خطای مقیاس‌پذیری: چرا لایه ۲ نمی‌تواند به نجات ارزهای دیجیتال کمک کند
چالش‌های مقیاس‌پذیری: آیا لایه‌های دوم می‌توانند به صنعت رمزارز کمک کنند؟
در حالی که صنعت رمزارز به دنبال راه‌حل‌هایی برای مقیاس‌پذیری است، وابستگی به لایه‌های دوم (L2) به جای حل مشکلات، به ایجاد یک اکوسیستم پیچیده و متلاطم منجر شده است. این وضعیت نه تنها اصول بنیادی بلاکچین یعنی غیرمتمرکزی و امنیت را تهدید می‌کند، بلکه به تدریج به ایجاد یک سیستم مالی مشابه با سیستم‌های سنتی می‌انجامد. آیا ما واقعا در حال مقیاس‌پذیری نوآوری هستیم یا فقط در حال بازآفرینی مشکلات گذشته؟
معضل بلاکچین
لایه‌های دوم قرار بود به حل معضل بلاکچین کمک کنند. اما در واقع، این راه‌حل‌ها به جای اینکه مشکلات موجود را حل کنند، خطرات جدیدی را به وجود آورده‌اند. اکوسیستم پیچیده L2 به یک شبکه غیرقابل نفوذ تبدیل شده است که در آن نقدینگی به صورت جزیره‌ای و متمرکز تقسیم شده است. این موضوع نه تنها امنیت را به خطر می‌اندازد بلکه رقابت را برای پروژه‌های کوچک‌تر محدود می‌کند.
با وجود اینکه حملات مربوط به پل‌ها در دو سال اخیر کاهش یافته است، اما همچنان خطراتی وجود دارد که می‌تواند از طریق سوءاستفاده از رول‌آپ‌ها و زنجیره‌های جانبی به وجود آید. همچنین وابستگی بسیاری از L2ها به توالی‌کننده‌ها یا اعتبارسنجی‌های مورد اعتماد، نقاط ضعف جدیدی را به وجود آورده که می‌تواند به عدم پایداری شبکه منجر شود.
چالش‌های توسعه‌دهندگان
توسعه‌دهندگان در تلاش برای ادغام با L2ها با چالش‌های فنی زیادی مواجه هستند. این پیچیدگی‌ها نیاز به دانش تخصصی و عمیق از مکانیک‌های هر L2 را به وجود می‌آورد. در حالی که حامیان L2ها ادعا می‌کنند که این چالش‌ها قابل حل هستند، حقیقت این است که مسائل بنیادی‌تری در اینجا وجود دارد.
نیاز به بازسازی از پایه
صنعت رمزارز باید از پایه‌های خود شروع کند. به جای اتکا به لایه‌های دوم برای مقیاس‌پذیری و امنیت، شبکه‌های بلاکچین باید این موارد را در لایه یک اولویت قرار دهند. یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی، تقسیم‌بندی (Sharding) است که به عنوان یک مسیر واضح برای پیشرفت در این زمینه مطرح می‌شود.
تقسیم‌بندی به معنای توزیع وضعیت بلاکچین در میان چندین شاخه مختلف است. این فرآیند به‌گونه‌ای طراحی شده که تراکنش‌ها به صورت همزمان در میان شاخه‌های مختلف پردازش شوند، بدون اینکه به اصول غیرمتمرکز و دسترسی آسیب برسانند. این روش می‌تواند به طور چشم‌گیری توان عملیاتی را افزایش دهد.
راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری
در آینده، باید بر روی راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری در لایه یک تمرکز کنیم. این راه‌حل‌ها برای تمامی کاربران، از توسعه‌دهندگان تا کاربران عمومی، مفید خواهند بود. اگر زیرساخت‌های مقاوم و مقیاس‌پذیر وجود نداشته باشد، یک فشار قوی کافی است تا کل این ساختار به خطر بیفتد.
- حفاظت از امنیت شبکه
- بهبود مقیاس‌پذیری
- کاهش پیچیدگی‌های سیستم
در حالی که برخی از موارد خاص ممکن است به L2ها نیاز داشته باشند، از دیدگاه کلی اکوسیستم، توسعه‌دهندگان باید بر روی راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری یکپارچه و بومی تمرکز کنند.
چشم‌انداز آینده
صنعت رمزارز باید به سمت ساختارهای محکم و مقیاس‌پذیر حرکت کند. این امر نه تنها به نفع توسعه‌دهندگان و کاربران است، بلکه می‌تواند به جذب میلیاردها کاربر بالقوه کمک کند. در نهایت، این به انتخاب توسعه‌دهندگان بستگی دارد که چه راهی را برای آینده خود انتخاب کنند: تمرکز بر روی توکنومیک یا پایبندی به اصول بنیادی وب ۳ یعنی غیرمتمرکز بودن، کارآمدی و امنیت.
در پایان، این مقاله صرفاً برای مقاصد اطلاعاتی است و نباید به عنوان مشاوره قانونی یا سرمایه‌گذاری تلقی شود. دیدگاه‌ها و نظرات بیان‌شده در اینجا تنها نظرات نویسنده است و لزوماً نمایانگر دیدگاه‌های Cointelegraph نیست.
